ışıkları kapattım. bir köşe dibine oturayım. köşeler hep dönmek için değil ya. ağlamıycam sadece karanlıkta görmek istiyorum. sesim çıkmıyor bir şeyler söylemek istemiyorum. ışığın gerisinde kalmak istemiyorum. o gelmeden karanlıkta olucam. karanlıkta görebilirsem ışık olabilirim. konuşmanın gereksiz yavaş etkisiz, çığlıkların boşlukta asılı kaldığı osuruk köşesindeyim. kokular hafızadan hiç bir zaman silinmez.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder