yazmak için çok kalem aradım. küçükken karalama defteri edinmem gerektiği söylemişti öğretmen hiç bir zaman alamadım. defterlerin arkasını sıraların üstünü duvarları mobilyaların görünmeyen kısımlarını karaladım. bir şey çizmedim, bir şey söylemedim sadece karaladım. sonrasında büyüklü küçüklü kağıtları orası burası yırtılmış el ilanlarını gazete parçalarını geçip giden zamanı bir dosyada toplamaya başladım. geri dönüp toplantılar düzenledim. hatta bazen anladım.
kimse pusulanın iğnesi değildi, altındaki hareketli alandı. zamanın bir diliminde bazılarımız kuzeye bakıyordu sadece, öğretilen bütün bilgiler kuzeye gidelim diye kafamız karışmasın! halbuki güneye giderken de yolumuzu bulabilirdik, zaten geri kalanlarla ayın karanlık tarafında buluştuk.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder